Özür..

Canım oğlum,

Seni okula göndermek zorunda olduğum için özür dilerim. Hem de bu kadar küçük bir yaşta. Sabah birlikte kahvaltı yapamadığımız için özür dilerim. Bundan nefret ediyorum, senin de nefret ettiğini biliyorum. Şimdi, en azından oyun oynadığını bilmenin rahatlığı içindeyim. Yarın bir gün örgün eğitimin içine girdiğinde, yani seni ellerimle hiç inanmadığım bir sistemin içine ittiğimde kendimden nefret edeceğimi biliyorum. Oyun oynaman, doğayla iç içe olman, meraklarının, karakterinin peşinden koşman gereken zamanı (çocukluğunun yarısından çoğu, bütün ergenliğin ve ilk gençliğin) kapalı bir sınıfta, aptal bir masanın başında geçirmeni asla ama asla istemediğimi bilmelisin. Okuyorum, araştırıyorum, düşünüyorum. Seni ve vicdanımı nasıl kurtarabilirim. Bir çözüm yolu bulamazsam diye şimdiden özür diliyorum senden. Senden çalmak zorunda kaldığım her saniye için beni affetmelisin. Böyle olmasını istemediğimi, beni aştığını bilmelisin.

Benim tutukluğumda hapsolmanı istemiyorum Doruk. Sen zincirlerini kırmalısın. Benim kadar geç kalmanı istemiyorum oğlum. En doğru zaman dündü, ikinci doğru şimdi. Hadi.. Lütfen hadi git ve istediğin hayatı yaşa.

..Annen..