Doruk doğduğunda yazmaya başladığım bir defterim var. İlk zamanlar sayfalar dolusu yazıyordum. Şimdi aklıma geldikçe kısa kısa notlar yazıyorum. Büyüyünce onunla paylaşabileceğim, bebekliğini anlattığım, kendimi anlattığım bir defter.
Bugün yine kısacık bir notum vardı ona. Yazdıklarımın çoğu bize, ikimize özel. Yazmaya başlamadan önce bir önceki sayfada neler yazdığımı okudum. Ve paylaşmaya karar verdim. Bence bütün anneler çocuklarına böyle şeyler tavsiye etmeli. Gelecekte geleceği konumla ilgili fazlaca kafa yorup onun özel alanlarına tecavüz eden, iyi niyetli olsa bile kendini aşan tavsiyeleri bir kenara bırakmalı.
16.10.2015
Canım 1. yaş gününden beri saçlarını uzatıyoruz. Sarı kafan saçların uzadıkça lüle olmaya başladı. Dans ederken saçlarını sallamayı seviyorsun. Ben de sallanan kafanı seviyorum :)
Bugün sana yazmamın sebebi bir şey hatırlatmak. Ve bu şey...
Uzaklara bakmayı sakın unutma. Gökyüzüne bak mesela sık sık. Hayat çok karmaşık. Hayatın peşinden koşarken durmayı unutma. Dur ve bir an gökyüzüne bak. Kendini hatırla, umutlarını hatırla, bulutlara bak ve hayallerini hatırla.
Bazen ufka bak, denizin üstünden doğan güneşi seyret. Yeni bir gün doğmasına şükret mesela. Bazen de güneşin batışındaki kırmızının tonlarını seyret. Hayatın ne kadar renkli olduğunu hatırla. Ertesi güne yeni bir renk katmaya karar ver. Ya da hayatındaki gri renkleri azaltmaya.
Hiçbir şey görmeden hayatın karmaşasına koşarken durup soluk al bir parkta. Çocukları seyret, ağaçları, mevsimleri. Oyun oynayan bir çocuk gibi mutlu olmayı hatırla. Yaprakları dökülse de ağaçların, yeniden mutlaka çıktığını. Her kışın sonunun bahar olduğunu. Ve hatta kışın bile çok güzel bir mevsim olduğunu unutma.
..Annen..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder